अपार्थ [apārtha], [अप-अर्थ] अपार्थक a.
Useless, unprofitable, worthless; सर्वमेतदपार्थं ते क्षिप्रं तौ संप्रसादय
[Mb.] Meaningless, unmeaning, senseless; अपार्थं बहु भाषते
[Suśr.] -र्थम् Senseless or incoherent talk or argument (regarded as one of the faults of composition in rhetoric); योग्यता- सत्त्याकाङ्क्षाशून्यं वाक्यम् Gautama; पौर्वापर्यायोगादप्रतिबन्धार्थ- मपार्थकम्; cf. also
[Kāv.3.128;] समुदायार्थशून्यं यत्तदपार्थमिती- ष्यते ।
uselessness; तेषां श्रमो ह्यपार्थाय यदात्मा नादृतः स्वयम्
[Bhāg.3.13.13.] ind. In vain, unprofitably; स्वयं सधर्मा अपि शोचन्त्यपार्थम्
[Bhāg.7.2.37.] -Comp.
-करणम् advancing a false plea in a law-suit.