अवट [avaṭa] a. a. [अव-अटन्] Produced in a hole.
टः A hole, cavity.
A pit; क्रौञ्चावटे
[Rām.6.17.6;] अवटे चापि मे राम प्रक्षिपेमं कलेवरम्; अवटे ये निधीयन्ते Rām. विपाटयन्निव जगद् दंष्ट्राट्टालघटावटैः
[Bm.1.762.] A well.
Any low or depressed part of the body, sinus; अवटश्चैवमेतानि स्थानान्यत्र शरीरके
[Y.3.98.] A juggler.
Drunk; the commentary of Mahendra on Hemachandra's Anekārthasaṁgraha प्रमत्तेऽपि मङ्खः यथा अवटातङ्कसंकेतनिकेतनसमाश्रयाम्-Comp.
-कच्छपः a tortoise in a hole; (fig.) one who has had no experience, who has seen nothing of the world.
-निरोधनः N. N. of a particular hell.