विनिपातः [vinipātḥ] 1 Falling down, a fall.
A great fall, calamity, an evil, loss, ruin, destruction; विवेकभ्रष्टानां भवति विनिपातः शतमुकः
[Bh.2.1] (where it has sense 1 also); विधिहेतुरहेतुरागसां विनिपातोऽपि समः समुन्नतेः
[Ki.2.34.] Decay, death.
Hell, perdition;
[Ś.5.] Occurrence, happening.
Pain, distress; जपतां जुह्वतां चैव विनिपातो न विद्यते
[Ms.4.146.] Disrespect. -Comp. -गतa. fallen into misfortune; भर्तारं नानुमन्यन्ते विनिपातगतं स्त्रियः
[Rām.2.39.2.] -शंसिन् a. a. portentous, foreboding ruin.