अच्युत [acyuta] a. a. [न. त. स्वरूपसामर्थ्यात् न च्युतः च्यवते वा-काल- सामान्ये कर्तरि क्त]
Not fallen, firm, fixed; not giving way, solid; गरुडमूर्तिरिव अच्युतस्थितिरमणीया
[K.52] (अच्युत meaning 'Viṣṇu' and 'firm', 'fixed'); ˚क्षित् having solid ground.
Imperishable, permanent; ˚रुष् inveterate enmity.
[न च्योतति क्षरति; च्युत्-क. न. त.] Not melting away or perishing, not leaking or dripping.
तः N. of Viṣṇu; of the Almighty Being; यस्मान्न च्युतपूर्वोऽहमच्युत- स्तेन कर्मणा
[bhāg.] गच्छाम्यच्युतदर्शनेन
[K.P.5.] (where अ˚ also means 'one who is firm, does not yield to passions')
N. N. of a plant, Morinda Tinetoria. (Mar. बारातोंडी, शिर्दोली).
A sort of poetical composition containing 12 cantos. -Comp.
-अग्रजः [ष. त.] N. N. of Balarāma or Indra.
-अङ्गजः, -पुत्रः, -आत्मजः N. N. of Cupid, son of Kṛiṣṇa and Rukmiṇī.
-आवासः, -वासः the sacred fig-tree. (Mar. पिंपळ).
-जः [प. त.] a class of Jaina deities said to have been produced from Viṣṇu.-जल्लकिन् Name of a commentator of the Amarakośa.-स्थलम् N. of a place in the Punjab.