अनुभावः [anubhāvḥ] 1 Dignity, consequence or dignity of person, majestic lustre, splendour, might, power, authority. (परिमेयपुरःसरौ) अनुभावविशेषात्तु सेनापरिवृताविव
[R.1.37;] संभावनीयानुभावा अस्याकृतिः
[Ś.7;] अनुभावसौभाग्यमात्रपरिशेष- धूसरश्री
[U.1,3;6.2;41,4.22,] [K.18,24;] [V.1;] तवानुभावोऽयमवेदि यन्मया
[Ki.1.6;] [Dk.29,113;] दिव्यौषध्या जयति महिमा कोऽप्यचिन्त्यानुभावः ।
[Mv.6.53;] अहो महानुभावः पार्थिवो दुष्यन्तः Ś.3 of great might or power; जाने वो रक्षसाक्रान्तावनुभावपराक्रमौ
[R.1.38,2.75] greatness (dignity) &c., valour; न निहन्ति धैर्यमनुभावगुणः
[Ki.6.28;] महानुभावप्रकृतिः कापि तत एवागतवती Māl.1 very noble or dignified.
(In Rhet.) An external manifestation or indication of a feeling (भाव) by appropriate symptoms, such as by look, gesture &c., called by some ensuant (भावबोधक-न); भावं मनोगतं साक्षात् स्वगतं व्यञ्जयत्नि ये । तेऽनुभावा इति ख्याताः; यथा भ्रूभङ्गः कोपस्य व्यञ्जकः; उद्बुद्धं कारणं स्वैः स्वैर्बहिर्भावं प्रकाशयन् । लोके यः कार्यरूपः सोऽ- नुभावः काव्यनाट्ययोः ॥
[S. D.162,163.] &c.; धिगेव रमणीयतां त्वदनुभावभावादृते
[Māl.9.35.] Firm opinion or resolution, determination, belief; अनुभावांश्च जानासि ब्राह्मणानां न संशयः
[Mb.3.24.8.] अनुभाववता गुरुस्थिरत्वात्
[Ki.13.15.] cf. अनुभावः प्रभावे च सतां च मतिनिश्चये Ak. also
[Nm.]