तण्डुल

{ taṇḍulḥ }

A Sanskrit English Dictionary

तण्डुल  m.  m. ( g. अर्धर्चा-दि) grain (after threshing and winnowing), esp. rice, [AV. x ff.]; [ŚBr.]; [AitBr.] &c.
rice used as a weight, [Car. vii, 12]; [VarBṛS.]
°लीक   = , [L.]
तण्डुल  m.  m. = °लु, [L.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

तण्डुलः [taṇḍulḥ]   [तण्ड् उलच्] Grain after threshing, unhusking and winnowing; (especially rice); शस्य, धान्य, तण्डुल and अन्न are thus distinguished from one another शस्यं क्षेत्रगतं प्रोक्तं सतुषं धान्यमुच्यते । निस्तुषस्तण्डुलः प्रोक्तः स्विन्नमन्नमुदा- हृतम् ॥). -Comp.
-अम्बु  n. n. gruel.
-उत्थम् -कम्   rice-gruel.
ओघः a prickly sort of bamboo.
a heap of grain.
-कणः   a rice-grain.
-कण्डनम्   bran.
-फला   long pepper.

Shabda-Sagara

तण्डुल  m.  ( -लः)
1. Grain after threshing and winnowing, especially rice. 2. A vermifuge plant: see विडङ्ग.
3. A potherb, a sort of Ama- ranth, (A. polygonoides.)
E. तड् to beat, Unadi affix उलच्, and नुम् inserted.

ROOTS:

तड् उलच् नुम्