पिप्पलः

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

 noun  बृहद्वृक्षः यः हिन्दूनां कृते पवित्रः अस्ति।   Ex. स्नानादनन्तरं सः पिप्पलाय जलं ददाति।

ONTOLOGY:

वृक्ष (Tree) ➜ वनस्पति (Flora) ➜ सजीव (Animate) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

कलहप्रिया कलहाकुला कुञ्जरः कुञ्जराशनः कृष्णावासः गजभक्षकः गुह्यपत्रः चलदलः तत्पदः तारायणः महाद्रुमः नागबन्धुः केशवालयः

Wordnet:

asm আঁহত

bd फाख्रि बिफां

ben পিপুল

guj પીપળો

hin पीपल

kan ಅರಳಿ ಗಿಡ

kas پیٖپَل کُل

kok पिंपळ

mal ആല്‍

mar पिंपळ

mni ꯁꯅꯥ꯭ꯈꯣꯡꯅꯥꯡ꯭ꯄꯥꯝꯕꯤ

nep पीपल

ori ଅଶ୍ୱତ୍ଥ

pan ਪੀਪਲ

tam அரசமரம்

tel రావిచెట్టు

urd پیپل

 noun  एकः पुरुषः ।   Ex. पिप्पलः रेवतिमित्रयोः पुत्रः अस्ति
 noun  वेदस्य एका शाखा ।   Ex. पिप्पल इति अथर्ववेदस्य शाखा अस्ति
   See : मेचकः