पुत्रका [putrakā] पुत्रिका [putrikā] पुत्रिका 1 A daughter.
A doll, puppet.
A daughter appointed to raise male issue for a father who has no sons; अपुत्राऽ नेन विधिना सुतां कुर्वीत पुत्रिकाम् । यदपत्यं भवेदस्यां तन्मम स्यात् स्वधाकरम् ॥
[Ms.9.127.] The cotton or down of the tamarisk.
A small statue; तद्धाम्नाऽभूदजस्तूष्णीं पूर्देव्यन्तीव पुत्रिका
[Bhāg.1.13.56.] (At the end of comp.) Anything little or small of its kind; as in असिपुत्रिका, खड्गपुत्रिका &c. -Comp.
-धर्मः bestowing a daughter in marriage so as to raise issue for her father (see पुत्रिका 3); आकूतिं रुचये प्रादादपि भ्रातृमतीं नृपः । पुत्रिकाधर्ममाश्रित्य
[Bhāg.4.1.2.] See next word.
पुत्रः, सुतः a daughter's son who by agreement becomes the son of her father; see
[Ms.9.127;] अभ्रातृकां प्रदास्यामि तुभ्यं कन्यामलंकृताम् । अस्यां यो जायते पुत्रः स मे पुत्रो भवेदिति ॥ Vasiṣṭhasmṛiti.
a daughter who, being regarded as a son, returns to her father's house; (पुत्रिकैव पुत्रः; अथवा पुत्रिकैव सुतः पुत्रिकासुतः सोऽप्यौरससम एव Mitā. on
[Y.2.128] ).
a grandson
-प्रसूः a mother of daughters.
-भर्तृ m. m. 'a daughter's husband', a son-in-law.