बेंबळ

महाराष्ट्र शब्दकोश

 वि.  
   ढिला ; नि : शक्त ; लुळा ; निर्जीव .
   विव्हल ; क्षीण . सर्वांगा कांटाळा आला । अति संतापु उपनला । तेथ बेंबळ हातु गेला । गांडिवाचा । - ज्ञा १ . १९७ . [ सं . विव्हल ] बेंबळणें - अक्रि .
   भेदणें ; फुटणें ; तुकडे होणें .
   विव्हल होणें .