महामाय

A Sanskrit English Dictionary

महा—माय  mfn.  mf( आ)n. having great deceit or illusion, [R.]

ROOTS:

महा माय

   practising gr° d° or ill° very illusory, [R.]; [Kathās.]
महा—माय  m.  m. N. of विष्णु, [Pañcar.]

ROOTS:

महा माय

   of शिव, [MBh.] ( [RTL. 106])
   of an असुर, [Kathās.]
   of a विद्या-धर, ib.