|
OFFENCE , s.
(Displeasure, anger) कोपः, क्रोधः, रोषः, मन्युःm., अमर्षः, अतुष्टिःf., असन्तोषः, अप्रीतिःf.;
‘easily taking offence,’ सुलभकोपः -पा -पं, सुलभमन्युः -न्युः -न्यु, शीघ्रकोपी -पिनी &c. —
(Affront) विप्रियं, अपमानं, अवज्ञा, विध्वंसः. —
(Crime, transgres- sion) अपराधः, पातकं, पापं, दोषः, आगस्n., अघं, दुरितं, मन्तुःm., अन्यायः, दुष्कृतं, दुष्कर्म्मn.(न्), कुकर्म्मn., कुक्रिया, दुष्कृतिःf., दूषणं, —
(Cause of stumbling, impediment) स्खलनं, बाधा, विघ्नः,प्रत्यूहः, व्याघातः, अन्तरायः, रोधः.
ROOTS: कोपक्रोधरोषमन्युअमर्षअतुष्टिअसन्तोषअप्रीतिसुलभकोपपापंसुलभमन्युन्युन्युशीघ्रकोपीपिनीविप्रियंअपमानंअवज्ञाविध्वंसअपराधपातकंपापंदोषआगस्अघंदुरितंमन्तुअन्यायदुष्कृतंदुष्कर्म्म(न्)कुकर्म्मकुक्रियादुष्कृतिदूषणंस्खलनंबाधाविघ्नप्रत्यूहव्याघातअन्तरायरोध
|