अभ्यमित्रीण

{ abhyamitrīṇḥ }

A Sanskrit English Dictionary

अभ्य्-अमित्रीण  mfn.  a ([ [Bhaṭṭ.]]) mfn. ([apparently derivatives fr. अभ्य्-अमित्रम् (See below s.v.), but probably originally derived from the root, which is also indicated by the parallel form अभ्य्-अमिन् (See below)]) advancing against or attacking (the enemy), [Pāṇ. 5-2, 17.]

ROOTS:

अभ्य् अमित्रीण

अभ्य्-अमित्रीण    b &c. See अभ्य्-√ अम्.

ROOTS:

अभ्य् अमित्रीण

The Practical Sanskrit-English Dictionary

अभ्यमित्रीणः [abhyamitrīṇḥ] यः [yḥ] मित्र्यः [mitryḥ]   यः मित्र्यः [अभ्यमित्र
-ख, छ,   or यत्; अमित्रानभिमुखं सुष्ठु गच्छतीत्यर्थः अभ्यमित्राच्छ च [P.V.2.17.] ] A warrior who valiantly encounters his enemy; उद्योगमभ्यमित्रीणो यथेष्टं त्वं च संतनु [Bk.5.47;] मारीचोऽनुनयंस्त्रा- सादभ्यमित्र्यो भवामि ते 46; [Dk.171.]

Shabda-Sagara

अभ्यमित्रीण  m.  ( -नः) A soldier who faces the enemy valiantly.
    E. अभि be- fore, or against, अमित्र an enemy, and ख affix; the affix being छ or यत्, the word is also written अभ्यमित्रीय or अभ्यमित्र्य.

ROOTS:

अभि अमित्र ख छ यत् अभ्यमित्रीय अभ्यमित्र्य