अर्थ्य [arthya] a. a. [अर्थ्-कर्मणि ण्यत्]
Fit to be asked or sought for.
[अर्थादनपेतः, अर्थ-यत्] Fit, proper, suitable; अर्थ्यो विरोधः
[Mv.2.7.] Appropriate, not deviating from the sense, significant; स्तुत्यं स्तुतिभिरर्थ्या- भिरुपतस्थे सरस्वती
[R.4.6,1.59;] [Ku.2.3.] Rich, wealthy.
Wise, intelligent.
True, real; अर्थ्यं विज्ञापयन्नेव भरतं सत्यविक्रमम्
[Rām.6.127.25.] Expert in getting money (अर्थसंपादनचतुर); अर्थी येनार्थकृत्येन संव्रजत्यविचारयन् । तमर्थमर्थशास्त्रज्ञाः प्राहुरर्थ्याः सुलक्ष्मण ॥
[Rām. 3.43.34.] -र्थ्यम् Red chalk.