अवरुह् [avaruh] 1
[P.] To descend, alight, go down to; कूपम् पन्थानम् &c.; come down (in general); to dismount, get down; यानासनस्थश्चैवैनमवरुह्याभिवादयेत्
[Ms.2.22;] [R.4.] 8;
[Bk.8.14;] so प्रासादात्, वृक्षाग्रात्; ऐश्वर्यात् अवरूढः come down from, bereft of, prosperity.
To approach; अचिरादवरोत्स्यसि
[Bhāg.3.33.1.] -Caus. रोहयति or रोपयति
To cause to descend or alight; तामवारोहयत्
[R.1.54;] helped her down; to bring down, or set down; तां सरस्तीरेऽवरोप्य
[Dk.139;] वृक्षाद्धनूंषि, गाण्डीवम् &c.
To lower, lessen, reduce;
[Ms.1.82.] To plant (as trees).
To depose, dethrone, dismiss, remove (as from a throne &c.); मयाऽधिकाराभ्यामवरोप्य
[Mu.3;] चाणक्यं साचिव्यादवरोपयेत्.