असूयति [asūyati] Den. P. Den. P. (P.III.1.27)
To envy, to be jealous of; कथं चित्रगतो भर्ता मयाऽसूयितः
[M.4.] To detract from; murmur, grumble at, be displeased with, scorn, be discontented with or angry with (with dat. of person or thing); असूयन्ति सचिवोपदेशाय
[K.18;] असूयन्ति मह्यं प्रकृतयः
[V.4;] न्यसनाय ससौरभस्य कस्तरुसूनस्य शिरस्यसूयति
[Śi.16.2;] श्रद्धावन्तोऽनसूयन्तो मुच्यन्ते तेऽपि कर्मभिः
[Bg.3.31;] sometimes with acc.; असूयन्ति हि राजानो जनाननृतवादिनः -Caus. To cause to murmur at.