आख्या [ākhyā] 2
[P.] (a) To tell, say, inform, communicate, narrate (usually with dat. of person); इमानि शुक्लानि यजूंषि वाजसनेयेन याज्ञवल्क्येनाख्यायन्ते
[Bṛi. Up.6.5.3.] ते रामाय वधोपायमाचख्युर्विबुधद्विषः
[R.15.5,41,71,93;12.42,] 91; आख्याहि मे को भवानुग्ररूपो
[Bg.11.31,18.63;] [Me.1;] [Ms.8.224,9.73,] [Y.1.66,2.65;] sometimes with gen. of person; आख्याहि भद्रे प्रियदर्शनस्य
[Pt.4.15;] केनाहं तवा- ख्यातः Mb. (b) To declare, announce, signify; धनुर्भृतोऽ- प्यस्य दयार्द्रभावमाख्यातम्
[R.2.11.] To call, denominate, name; सुवर्णबिन्दुरित्याख्यायते
[Māl.9;] [R.1.21,] [Ms.4.6.] To look at, count; to recite (Ved.). -Caus. (ख्यापयति)
To cause to tell or narrate.
To declare.
आख्या [ākhyā] [आ-ख्यायते अनया; आख्या-अङ्
[P.III.3.16] ]
A name, appellation; किं वा शकुन्तलेत्यस्य मातुराख्या
[Ś.7,7.33;] पश्चादुमाख्यां सुमुखी जगाम
[Ku.1.26;] तपाख्यया भुवि पप्रथे
[R.15.11] become known by that name; often at the end of compounds meaning 'named' or 'called'; अथ किमाख्यस्य राजर्षेः सा धर्मपत्नी
[Ś.7;] रघुवंशाख्यं काव्यम् &c.
Appearance, aspect; न हि तस्य विकल्पाख्या या च मद्वीक्षया हता
[Bhāg.11.18.37.] Beauty, splendour; वृसीषु रुचिराख्यासु निषेदुः काञ्चनीषु ते
[Rām.7.6.12.]