किरू

महाराष्ट्र शब्दकोश

क्रि.वि.  ( काव्य ) खरोखर ; खचित ; खात्रीपुर्वक . ' इएचा किरुं प्राणेश्वरू । फूण ऐसा नाहीं योगेश्वरू । ' - शिशू ८४७ . ( सं . किल )
क्रि.वि.  निश्चयें करुन ; खात्रीनें ' इअएचा किरुं प्राणें श्वरु । ' - शिशु ८४७ . ' मज किरु तुझा विणटु ' - भाए ८३ . ( सं . किल )