|
पु. १ चूर्ण ; भुगा ; तुकडेतुकडे ; खुर्दा ; चुरा ; पूड असुरांचे अस्थिपंजर । चूर होती लागता । - रावि २५ . १४६ . तव - सुत - दुर्मुख - बाण - व्रातें केला रणांगणीं चूर । - मोकर्ण ४ . १२ . २ ( ल . ) ( अति श्रमानें , थकव्यानें , तापानें झालेला ) गळाठा ; ग्लानि ; उठवण ; शैथिल्य . [ सं . चूर्ण ; तुल० हिं . चूर ] वि. मग्न ; गुंग ; गर्क ; तल्लीन ; निमग्न ; गढून गेलेला . ०होणें अक्रि . १ ( अभ्यासांत , निद्रेत , निशेंत , मद्याच्या धुंदीत , प्रेमलीलेंत ) गुंग , गर्क , मग्न होणें . २ खजिल होणें ; थिजणें ; आश्चर्यचकित होणें ; विस्मय पावणें ; गोंधळून जाणें . आपणा स्वत : हून अधिक बुध्दिवान अशा स्त्रीशीं बोलत आहों ही खात्री पटून तो मनांत चूरच झाला . - नवलपूरचा संस्थानिक , के १५ . ५ . ३४ . [ हिं . चूर होना - बारीक बारीक तुकडे होणें , चूर्ण होणें , निशेंत इ० धुंद होणें ] ०चार पु. तुकडा ; कपटा ; कण ; ( अव . ) तुकडे ; कपटे ; कण ; इ० [ चूर द्वि . ] चूरवर्ग - पु . अग्निज दगडाच्या दोन वर्गांपैकीं एक ; खडकाचा एक प्रकार ; या वर्गांत ज्वालामुखीपासून जे पदार्थ उडून मोकळे बाहेर निघतात त्यांपासून झालेले खडक येतात . - भू ७९ .
|