|
पु.
काथ्यानें विणलेला एक विशिष्ट आकाराचा पलंग . गणिले कुशशयनोनचि कृष्णेनें हे पलंग हे माचे । - मोआदि ३४ . २३ .
पलंग ; मंचक . दूत त्रासासि घेतीं म्हणुनि सुमति ते जोडिती पाय माचे । - मोकृष्ण ७२ . ५३ .
शेताच्या राखणीसाठीं चार खांबावर केलेली बसण्याची जागा ; माळा .
माच्याचा खूर .
पाण्याचा पाट ओलांडून पलीकडे जाण्यासाठीं केलेली वाट . गांवच्या माच्यापाशीं गाडी आली . - खरादे . [ सं . मंचक ; प्रा . मंचओ ; अपं . मंचऊ ] माचाड - स्त्री . मोटेनें पाणी वर काढण्याकरितां जिला मोटेचा नाडा ( दोर ) बांधतात ती मोटेच्या तोंडावरील लाकडी चौकट . माचाळ - न . माचा अर्थ ३ पहा . माची - स्त्री .
पर्वताच्या पायथ्याजवळील किंवा पायथा व शिखर यांच्या मधील सपाट जमीन ; उपत्यका .
किल्ल्याच्या तटाखालील उताराचा माग .
माचा ; खाट .
( व . ) खुर्चीसारखे समोर खालीं पाय सोडून बसण्याचा छोटा छकडा .
चार खुंटावर आडवीं उभीं लाकडें ठेवून केलेली चवकट . ( उन्हांत धान्य इ० वाळत घालण्यासाठीं , पेंढा ठेवण्यासाठीं ).
वासरें , करडें इ० कांकरितां खुंट व फळ्या पुरुन ( केलेलें आवार ; कोंड वाडा ; कोंडण . [ सं . मच = धारण करणें ; मंच ] माचुंडा , माचोंडा , माचोडा - पु . ( कों . ) ( भात , नाचणी इ० कांच्या ) पेंढ्यांचा बिडा ; पेंढी . माचो - पु . ( कु . ) दोर्यांनीं विणलेला पलंग , चोपाळा . माचोळी , माचुळी - स्त्री .
पेटी , धान्याचें गोण इ० ठेवण्याची घडवंची .
लहानसा माच ; माळोंचा ; गवत , पेंढें इ० साठीं केलेली उंच जागा .
|