विष्वच् [viṣvac] विष्वञ्च् [viṣvañc] विष्वञ्च् a. (Nom. sing. m. विष्वङ्, f. विषूची, n. विष्वक्)
Going or being everywhere, all-pervading; विध्वंसमाना विष्वञ्चो विनेशुः
[Bṛi. Up.1.3.7;] युधि तुरगरजोविधूम्र- विष्वक्कचलुलितश्रमवार्यलङ्कृतास्ये
[Bhāg.1.9.34;] विष्वङ्मोहः स्थगयति कथं मन्दभाग्यः करोमि
[U.3.38;] [Māl.9.2.] Separating into parts.
Different.
Alternately. (विष्वक् is used adverbially in the sense of 'everywhere, on all sides, all around'; बलं प्रकोपादिव विष्वगायता
[Ki.14.] 59; छायासुप्तमृगः शकुन्तनिवहैर्विष्वग्विलुप्तच्छदः
[Pt.2.2;] [Māl.5.] 4;9.25). -Comp.
-गति a. a. going everywhere; entering into every topic;
[Ki.11.38.] -लोपः confusion, disturbance.
-वातः a kind of noxious wind.
-सेनः (विष्वक्सेनः or विष्वक्षेणः) an epithet of Viṣṇu; साम्यमाप कमलासखविष्वक्सेनसेवितयुगान्तपयोधेः
[Śi.1.55;] विष्वक्सेनः स्वतनुमविशत्सर्वलोकप्रतिष्ठाम्
[R.15.13.] ˚प्रिया N. of Lakṣmī.