वेण

{ vēṇḥ }

हिन्दी (hindi) WN

noun  एक प्राचीन वर्णसंकर जाति   Ex. वेण का मुख्य व्यवसाय गाना-बजाना था ।

ONTOLOGY:

समूह (Group) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

kas وین

ori ବେଣ ଜାତି

san वेणः

urd وِین

See : वेणु

कोंकणी (Konkani) WN

noun  एकाद्र्याच्या चल्याची वा चलयेची सासुमांय   Ex. शेट गंगाधराची वेण आयल्या

ONTOLOGY:

व्यक्ति (Person) ➜ स्तनपायी (Mammal) ➜ जन्तु (Fauna) ➜ सजीव (Animate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

asm বিয়নী

bd बियाइजो

ben বেয়ান

guj વેવાણ

hin समधिन

kan ಬೀಗ

kas سۄنیٚنۍ

mal മകന്റെയോ മകളുടെയോ അമ്മായിയമ്മ

mar विहीण

mni ꯃꯆꯥꯅꯨꯄꯥꯒꯤ꯭ꯃꯅꯦꯝꯕꯣꯛ

nep सम्धिनी

ori ସମୁଦୁଣୀ

pan ਕੁੜਮਣੀ

san जामातृमाता

tam சம்பந்தியின் மனைவி

tel వియ్యంకులు

urd سمدھن

noun  एक पुर्विल्ली वर्णसंकर जात   Ex. वेणीचो मुखेल वेवसाय गावप-वाजोवप आशिल्लो

ONTOLOGY:

समूह (Group) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

kas وین

ori ବେଣ ଜାତି

san वेणः

urd وِین

See : वेणू

A dictionary, Marathi and English

वेणा or ण्या देणें To make vehement efforts.

मराठी (Marathi) WN

See : वेणु

महाराष्ट्र शब्दकोश

 स्त्री. ( कु . ) नदींत थोडया पाण्यांत मासे पकडण्याचें जाळें .
 स्त्री. ( कु . गो . ) विहीण .
 स्त्री. १ प्रसववेदना ; प्रसूतिसमयीं स्त्रीस पोटांत येणारी कळ ; तिडीक . ( क्रि० येणें ; देणें ; होणें ). ( वेणा - ण्या असा विशेषतः अव . उपयोग ). नाहीं लागली वेण उद्भट । नाहीं दुखिन्नलें गर्भपोट । - भारा बाल ६ . ७ . - मोकर्ण २७ . १४ . येतिया परम दुःखद वेणा । - किंगवि ५४ . २ आमांश झाला असतां किंवा अन्य कारणानें मलविसर्जनाचे वेळीं येणारी तिडीक ; वेदना ; कळ . ३ ( वेण ) स्त्रीच्या प्रसूतीचा प्रकार ( उशीरा , सहजासहजीं , स्वाभाविक , किंवा त्रास होऊन बाळंत होणें ). गोदूबाईची वेण हरिणीसारखी आहे . [ सं . वेदना ; प्रा . वेअणा ] वेणा देणें , वेण्या देणें - १ ( जनावरानें ) प्रसूतिसमयीं कष्ट भोगणें ; कण्हणें ; कुंथणें ; वेणटणें . २ परमावधीचा प्रयत्न करणें . एखाद्या कामांत अतिकष्ट , श्रम सोसणें . वेणाटणें , वेणाटणें , वेणवणें - अक्रि . प्रसववेदना होत असणें ; प्रसूतीच्या आधीं पोटांत कळा उठणें - येणें ; तिडका देणें .

A Sanskrit English Dictionary

वेण  m.  m. ( cf. वेणु and वीणा) a worker in reed, [Viṣṇ.] Sch.
वैण   a musician (by caste, the son of a वैदेह and an अम्बष्ठी), [Mn. x, 19; 49] ( cf.)
the son of an उग्र and a क्षत्रिया (who lives as a necromancer and conjuror), [L.]
वेन    v.l. for q.v.

The Practical Sanskrit-English Dictionary

वेणः [vēṇḥ]   1 A musician by caste; cf. वैदेहकेन त्वम्बुष्ठ्यामुत्पन्नो वेण उच्यते [Ms.1.19;] वेणानां भाण्डवादनम् 1.49.
 N. N. of a king, son of Aṅga and said to be a descendant of Manu Svāyambhuva. [When he became king, he issued a proclamation prohibiting all worship and sacrifices. The sages strongly remonstrated with him, but when he turned a deaf ear to their words, they killed him with 'blades of consecrated Kuśa grass.' The kingdom was now without a ruler. So they rubbed the thigh of the dead body, until a Niṣāda came forth, short in stature and with a flat face. They then rubbed the right arm, and from it sprang the majestic Pṛithu (see Pṛithu). According to the Padma Purāṇa, Veṇa began his reign well, but subsequently fell in to Jaina heresy. He is also said to have caused confusion of castes; cf. [Ms.7.41;9.66-67.] ].
A worker in reed or bamboo; [Ms.4.215] (com. वेणोर्भेदेन यो जीवति, वुरुड इति विश्वरूपः).

Shabda-Sagara

वेण  m.  ( -णः) A musician, one by birth the son of a woman of the Ambashṭha and man of the Vaideha caste.
E. वेण् to play on a musical instrument, aff. अच् .

ROOTS:

वेण् अच् .