स्तम्भः [stambhḥ] [स्तम्भ्-अच्]
Fixedness, stiffness, rigidity, motionlessness; रम्भा स्तम्भं भजति
[Vikr.18.29;] [Ki.12.] 28; गात्रस्तम्भः स्तनमुकुलयोरुत्प्रबन्धः प्रकम्पः
[Māl.2.5;] तत्संकल्पो- पहितजडिम स्तम्भमभ्येति गात्रम् 1.35;4.2.
Insensibility, stupefaction, stupor, numbness, paralysis.
Stoppage, obstruction, hindrance; सोऽपश्यत् प्रणिधानेन संततेः स्तम्भ- कारणम्
[R.1.74;] वाक्स्तम्भं नाटयति
[Māl.8.] Restraint, curbing, suppressing; कृतश्चित्तस्तम्भः प्रतिहतधियामञ्जलिरपि
[Bh.3.6.] Prop, support, fulcrum; नासिराबन्धनार्थाय न शराः स्तम्भहेतवः
[Rām.2.23.3.] A pillar, column, post.
A stem, trunk (of a tree).
Stupidity.
Absence of feeling or excitability.
The suppression of any force or feeling by supernatural or magical means.
Stiff-neckedness; जन्मकर्मवयोरूपविद्यैश्वर्य- धनादिभिः । यद्यस्य न भवेत् स्तम्भस्तत्रायं मदनुग्रहः
[Bhāg.8.22.26.] Filling up, stuffing. -Comp.
-उत्कीर्ण a. a. carved out of a post of wood (as a statue).
-कर a.
paralysing, benumbing.
obstructing. (-रः) a fence.-कारणम् cause of obstruction or impediment.
-पूजा worship of the posts of temporary pavilions erected for marriages or other occasions of solemnity.