-
वृह् a or
बृह्, cl. 6. P. ([Dhātup. xxviii, 57] ) बृह॑ति; वृह॑ति (pf. बबर्ह, वव॑र्ह; fut. वर्क्ष्यति, वर्हिष्यति; वर्ढा, वर्हिता; aor. बर्हीत्, अवृक्षत्; ind.p. व्रिढ्वा, वर्हित्वा, वृ॑ह्य, बर्हम्, व॑र्हम्; Ved. inf. वृहस्: Pass. वृह्यते; aor. वर्हि), to tear, pluck, root up (without a prep. only with मूलम्, [TS.] ; [Āpast.] ) : Caus. बर्ह॑यति (See नि-√ बृह्) : Desid. विवृक्षति, विवर्हिषतिGr. : Intens. वरीवर्ढि, वरीवृह्यते, ib.
-
वृह् [vṛh] वृहत् [vṛhat] वृहतिका [vṛhatikā] वृहत् वृहतिका See बृह्, बृहत् and बृहतिका.
-
वृह् r. 1st cl. (
वर्हति) also (इ)वृहि(वृंहति)
-
वृह् b See √ 1.2.
बृह् &c.
Site Search
Input language: