मनसा वचसा दृष्ट्या गृह्यतेऽन्यैरपीन्द्रियैः ।
अहमेव न मत्तोऽन्यद् इति बुध्यध्वमञ्जसा ॥२४॥
मजवेगळा तिळाइतुका । रिता ठावो नाहीं देखा ।
तेथ व्याप्य आणि व्यापका । अभिन्नत्व देखा सहजचि ॥३४॥
मनाच्या संकल्पा आलें जें जाण । त्यासी शाब्दिक म्हणती भिन्न ।
माझ्या स्वरूपाचा विवर्त तें मन । हे अभिन्न खूण कळेना ॥३५॥
मन लक्षितां सावधान । सर्वथा लक्षेना तें जाण ।
परब्रह्मही अलक्ष्य पूर्ण । दोनी समान चिद्‌रूपें ॥३६॥
शिंपीच्या अंगीं रुपें आभासे । तेंचि तेथें साचें नसे ।
माझ्या स्वरूपीं मन तैसें । मिथ्या भासे कल्पनामात्र ॥३७॥
विचारितां शब्दमहिमान । शब्द स्वरूपें ज्ञानघन ।
ज्ञानार्थेंवीण वचन । अल्पही जाण असेना ॥३८॥
वक्ता वाच्य वचन । तीनी मीचि आहें जाण ।
बोलु बोलका मजवीण । दुसरा जगीं कोण असे ॥३९॥
मी वेदू जाण पां वेदांचा । प्रणवरूप मीचि साचा ।
मुख्य वाचेची मीचि वाचा । वेगळा शब्दाचा ठावो नाहीं ॥३४०॥
दृष्टीचें जें देखणेंपण । देखणें तेंचि मुख्य ज्ञान ।
तेंचि जाण ब्रह्म पूर्ण । चैतन्यघन निजदृष्टीं ॥४१॥
मीचि डोळा मीचि देखता । दृश्य द्रष्टा मीचि तत्त्वतां ।
मजवेगळी देखणी अवस्था । नाहीं सर्वथा तिहीं लोकीं ॥४२॥
मीचि डोळियांचा निजडोळा । मी सर्वांगदेखणा सोज्ज्वळा ।
मजवेगळी देखणी कळा । नाहीं जिव्हाळा आणिकांचा ॥४३॥
मीचि शब्दांतें शब्दविता । मीचि श्रवणांमाजीं श्रोता ।
ऐशिया एकात्मता पाहतां । शब्द निःशब्दता परब्रह्म ॥४४॥
कान वचन मीचि श्रोता । मीचि जाणता शब्दार्था ।
ऐकणाही मजपरता । नाहीं तत्त्वतां श्रवणाचा ॥४५॥
मीचि घ्राण मीचि वास । मीचि जाणता सुवास ।
मजवेगळा रहिवास । परिमळास असेना ॥४६॥
रसना रसज्ञत्वें चोखडी । परी ते केवळ चामडी ।
कापूनि सोडिल्या बापुडी । गोडी अगोडी ते नेणे ॥४७॥
मीचि रसू मीचि रसना । स्वादु सेविता मीचि जाणा ।
मजवेगळा चवीचाखणा । रसज्ञपणा आन नाहीं ॥४८॥
इतर इंद्रियप्रवृत्ती । त्याही मद्‌रूप जाण निश्चितीं ।
मी सर्वात्मा आत्ममूर्ती । क्रियाशक्ती तेही मीचि ॥४९॥
पांचभौतिक देहाचा गोळा । भ्रांत म्हणती मजवेगळा ।
चुकोनि व्यापका सकळा । तो कोठें निराळा राहों लाहे ॥३५०॥
जैसे जळींचे जळतरंग । जळरूपें जळीं क्रीडती चांग ।
तैसे माझ्या स्वरूपीं साङ्ग । देह अनेग मद्‌रूपे ॥५१॥
हो कां घृताची पुतळी । थिजोनि जाली एके काळीं ।
परी ते नव्हे घृतपणावेगळी । तेवीं भूतें झालीं मजमाजीं ॥५२॥
जळीं जळाची जळसागर । जळामाजीं भासली साकार ।
तैसें मजमाजीं चराचर । अभिन्न साचार मद्‌रूपीं ॥५३॥
जैसा एकला एक तंतू । सुतेंचि विणिला सुताआंतू ।
त्यां वेगळाले म्हणती तांतू । तैसें मजआंतू जग भासे ॥५४॥
तंतू पाहतां वस्त्र न दिसे । आत्मा लक्षितां जगचि नसे ।
येणें अद्वैततत्त्वसौरसें । आहे अनायासें परब्रह्म ॥५५॥
ऐसा अद्वैतबोधें मी एकू । सर्वात्मा सर्वात्मकू ।
हा निश्चयेंसीं विवेकू । बुद्धिबोधें निष्टंकू जाणावा ॥५६॥
मीचि एक सर्वां ठायीं । हेंचि दृढ धरिल्या पाहीं ।
मग साधनाचें कार्य नाहीं । ठायींच पाहीं नित्यमुक्त ॥५७॥
सर्वात्मा चैतन्यघन । अतिसुलभ हें निजज्ञान ।
उद्धवा म्यां हें सांगोन जाण । भेदखंडण केलें त्यांचें ॥५८॥
सनकादिकांचा पूर्वील प्रश्न । जो ब्रह्मादिकां अटक जाण ।
त्याचेंही म्यां प्रतिवचन । विवंचूनि ज्ञान सांगितलें ॥५९॥