-
स्रस् a (or
स्रंस्; sometimes written श्रंश् or श्रंस्) cl. 1. Ā. ([Dhātup. xviii, 15] ) स्रंसते (ep. and mc. also °ति; pf. सेस्रंस, °ंसुः, [Br.] ; 3. pl. -स्रंसिरे, [Hariv.] ; aor. अस्रत्, [Br.] ; अस्रसत्, स्रसेम, [RV.] ; अस्रंसिष्ट, [Br.] ; fut. स्रंसिता, स्रंसिष्यतेGr. ; Ved. inf. -स्र॑सस्; स्रंसितुम्Gr. ; ind.p. स्रंसित्वा, स्रस्त्वा, ib.; -स्रंस्य, -स्रस्य, [Br.] &c.), to fall, drop, fall down, slip off, get loose from (
abl. ),
[VS.] &c. &c.;
to fall asunder or to pieces,
[TBr.] ;
to hang down, dangle, droop,
[Ragh.] ;
to be broken, perish, cease,
[Sāh.] ;
to go,
[Naigh. ii, 14] :
Pass. स्रस्यते (
aor. अस्रंसि)
Gr. :
Caus. स्रंसयति (
aor. असिस्रसत्;
Pass. स्रंस्यते),
to cause to fall down, loosen,
[AV.] ;
[R.] &c.;
to let hang (the belly),
[AV.] ;
to disturb, remove, destroy,
[Suśr.] :
Desid. सिस्रंसिषतेGr. :
Intens. सनीस्रस्यते,
सनीस्रंस्ति,
ib. (
cf. next).
-
स्रस् mfn. bmfn. falling, dropping (
ifc. ; See वि-स्रस्, सु-स्रस्).
-
स्रस् c
स्रस्त &c. See p. 1273, col. 3.
Site Search
Input language: