बरडी

महाराष्ट्र शब्दकोश

 स्त्री. 
माळ जमीन , भरड . वेधतां कठिणशा बरडातें । - किंगवि २६ .
( कों . ) भाताचें आवण काढल्यावर पुन्हां आवणासाठीं दुसर्‍या वर्षापावेतों पडीत टाकलेली जमीन . [ ता . वरडु = रुक्षता ] - वि .
आंत मुरुम , गोटा , वाळू व तांबडी माती असणारी ; ओसाड ; नापीक ; निकस ( जमीन ). कर्माकर्माचे गुंडे । बांध घातले दोहींकडे । नपुंसकें बरडें । रानें केलीं । - ज्ञा १३ . ४७ .
भाकड . कीं कामधेनु पय : पान । बरड गायीस मागतसे । - भवि १० . १२२ .
ओबडधोबड ; खडबडीत . कीं बरड गोटे चिंतामण । परी अभंग जाहले कीं । - भवि १० . ५ .
( ल . ) देवीचे व्रण असलेला ( चेहरा ). [ बरड द्वि . ] बरडरान - न . माळरान .