बोंब

A dictionary, Marathi and English

.

Aryabhushan School Dictionary

 f  The cry uttered by bellowing and beating the mouth with the hand, outcry.
बोंब पडणें-बाजणें-होणें.   Be exceedingly and distressingly scarce.

मराठी (Marathi) WN

noun  तोंडावर हात मारत जोराने केलेला आवाज   Ex. मुलांच्या बोंबा बाहेरपर्यंत ऐकू येत होत्या.

महाराष्ट्र शब्दकोश

 स्त्री. 
( नाविक ) नाळेवरचें शीड .
 पु. बंब्या पहा पोत्यांतील धान्य नमुन्यासाठीं काढावयाचें हत्यार .
 पु. ( गो . ) बोम ; लहान मुलास दुध पाजण्याचें कांचेचें भांडें . [ पोर्तु . एंबिगो ]
नाळेवरील लहान शीड लावण्यासाठीं असलेलें लांकूड ; नाळेवरील डोलकाठी .
तोंडावर हात मारीत मारीत काढलेला मोठा आवाज ; शंखध्वनि ( अति दुःख , महत्संकट , तक्रार किंवा शिमगा यावेळीं केलेला ). ( क्रि० मारणें ; ठोकणें ).
हाकाटी ; दुर्भिक्ष . यंदा पाण्याची फार बोंब उडाली .
०पाटली  स्त्री. ( नाविक ) दाट्यावर लांकडी बोंब अडकविण्यासाठीं एक आडें ठोकतात तें . याच्या मध्यावर खालच्या अंगास खांचा ठेवितात , कारण बोंब व आढें यांस बांधणारी दोरी या खांचेंतून भरुन घेतात .
०बाटली   हांजा - स्त्रीपु . नाळीवरचें शीड वर करण्याची दोरी .
पुकारा ; गलबला ; ओरडा . [ देप्रा . बुंबा ध्व . बं ] म्ह० ( राजा ) मृगाआधीं पेरावें व बोंबेआधीं पळावें .
०उठणें   
बोंब लागणें पहा .
भुमका उठणें ; जाहीर होणें .
०पडणें   वाजणें होणें -
ओरडा होणें ; हाकाटी होणें ; न मिळाल्यामुळें बोभाटा होणें .
अत्यंत प्रयासानें मिळणें ; दुर्भिक्ष होणें . ( कोणेकाच्या नांवाची )
०पडणें   एखादें दुष्कर्म अमक्यानें केलें असा बोभाटा होणें .
०पाडणें   ( ना . ) ( उपरोधिक ) शतकृत्य करणें ; दिग्विजय करणें ; दिवे लावणें .
०लागणें   कळ उठणें ; वेदना होणें ; बोंब उठणें ; वेदनांनीं ओरडण्याइतकें दुःख होणें . एखाद्याच्या नांवानें बोंब मारणें , बोंब मारणें एखादी वाईट गोष्ट अमक्यानें केली असें सांगत सुटणें . काय बोंब मारली ( व . ) कोणती कर्तबगारी केली ? बोंबलणें अक्रि .
बोंब मारणें ; बोंब ठोकणें .
( एखादें कार्य किंवा मसलत ) फसणें ; शेवटास किंवा पूर्णत्वास न जातां मध्येंच निःशेष होणें ; कांहींएक निष्पन्न न होणें .
( व . ) टेंभलणें ; मोठ्यानें रडणें . बोंबलता - वि . बोंबलणारा ; बोंब मारणारा . म्ह० रडत्याची शेती बोंबलत्याचें दुभतें . बोंबलपट्टी - स्त्री .
मोठा आरडाओरडा ; हाकाटी ; गलबला .
स्वतःची फुशारकी ; आत्मस्तुति ; आत्मश्लाघा . बोंबल बाराखडी - स्त्री . अंगीं मुळींच विद्वत्ता नसून पांडित्याची ऐट दाखविणें . बोंबलभिक्या - वि . कपाळकरंटा ; कमनशिबी ; दुर्दैवी . [ बोंबलणें + भीक ] बोंबल्या - वि .
नेहमीं वोंबलण्याची किंवा आरडाओरड करण्याची संवय असलेला ; बोंबलणारा .
नेहमीं फुरफुरणारा ( घोडा ). म्ह० ( व . ) येरे माझ्या मागल्या पाप न जाई बोंबल्या . बोंबल्या गणेश , हणमंत - पु .
वाचाळ , वटवट्या , तोंडाळ इसम .
गुप्त गोष्ट मनांत न ठेवणारा मनुष्य .
नेहमीं अमंगळ बोलणारा , अभद्रभाषी , रड्या माणूस . [ बोंबलणें + गणेश - हणमंत ] बोंबळी - स्त्री . बोंब . - शर . बोंबाबोंब - स्त्री . भयंकर हाकाटी ; आरडाओरड ( अनर्था मुळीं झालेली ). कां मग बोंबाबोंब । - टिळक . [ बोंब द्वि . ] बोंबाळ - पु . गोंधळ ; धांदल ; दंगलधुमाकूळ ; गडबड ; धामधूम ( मेजवानी इ० मध्यें ). म्ह० गावांत लगीन कुत्र्याला बोंबाळ . बोंबाळणें - उक्रि .
गोंधळांत सांपडणें ; त्रासांत अडकणें ; गोंधळून जाणें ; गडबडून जाणें .
गोंधळ करणें ; गडबड उडवून देणें ; गोंधळांत पाडणें ; त्रास देणें . बोंबो - वि . ( गो . ) वेडा ; मूर्ख . बोंब्या - पु .
गयेमधील एक पंड्या ; हा यात्रेकरु आले म्हणजे त्यांच्या पुढें बोंब मारीत जातो .
हाकारा करणारा नोकर . त्यांत बोंब्या निघून गेला । - ऐपो ५२ .
( थोड्याशा दुखापतीमुळें किंवा भीतीमुळें ) मोठी ओरड करणारा ; बोंबलणारा .
काम फत्ते करुन न येणारा ( एक शिवी )