मूर्च्छन [mūrcchana] a. a. (-नी f.)
Stupefying insensibility or stupor (an epithet applied to one of the five arrows of Cupid).
Increasing, augmenting, strengthening.
-नम्, -ना [मुर्च्छ-युच्]
Fainting, swooning.
Prevalence, growth, increase (usuallyn. in this sense); अनुकर्षं च निष्कर्षं व्याधिपावकमूर्च्छनम्
[Mb. 2.13.13.] A process in metallic preparation, calcining quicksilver with sulphur; cf. मूर्च्छा (3) also.
(In music) The rising of sounds, an intonation, a duly regulated rise and fall of sounds conducting the air and the harmony through the keys in a pleasing manner, changing the key or passing from the key to another; modulation, melody; स्फुटीभवद्ग्रामविशेषमूर्च्छनाम्
[Si.1.1;] भूयो भूयः स्वयमपि कृतां मूर्च्छनां विस्मरन्ती
[Me.88;] वर्णानामपि मूर्च्छनान्तरगतं तारं विरामे मृदु
[Mk.3.5;] सप्त स्वरास्त्रयो ग्रामा मूर्च्छनाश्चैकविंशतिः
[Pt.5.54;] (मूर्च्छा or मूर्च्छना is thus defined: क्रमात् स्वराणां सप्तानामारोहश्चावरोहणम् । सा मूर्च्छेत्युच्यते ग्रामस्था एताः सप्त सप्त च ॥ see Malli. on
[Śi.1.1] for further information); 'यत्रैव स्युः स्वराः पूर्णा मूर्च्छना सेत्युदाहृता' com. on
[Rām.1.4.1.]