वेंट

A dictionary, Marathi and English

esp. of अंबाडी. 5 The name of a creeping plant. वेट वळणें g. of s. To agree together; to be of one mind; to band or confederate. 2 To crowd and press one upon another tumultuously; to fall together in crowds, heaps, masses. Ex. फौजेचा त्या किल्यावर मोठा वेट वळला; गुरांचा मुसळवाद्यानें एक वेट वळला.

Aryabhushan School Dictionary

 m f  A twist (of grass, &c.). A contortion of the bowels. A roll (around anything) of a rope.

मराठी (Marathi) WN

See : वेट

महाराष्ट्र शब्दकोश

पुस्त्री . १ ( पेंढा , गवत , झाडाची साल , कापड इ० चा ) वळून केलेला दोर ; दोरी ; वेष्टन . आणि सिकतेचें वेंट वळून हातें । - ह १४ . २३२ . २ वायूचे विकृतीमुळें , किंवा प्रेमाच्या असोसीमुळें आंतडयांना पडणारा पीळ ; पीळ पडल्याची होणारी भावना . ( क्रि० उठणें ; वळणें ; येणें ; फिरणें ; पिळणें ). पोटचां - बेंबीचा वेट वळला - पिळला . ३ एखाद्या पदार्थाभोंवतीं घातलेला दोरी इ० चा वेढा , वळसा , फेरा . ४ अंबाडीची तीन पदरी दोरी . ५ एक वेल ( हिचा पाला गुरें खतात ). ६ ( व . ना . ) चाकाची लोखंडी धांव . ७ वेठ पहा . [ सं . वेष्ट् ‍ ; प्रा . वेठ्ठ ]
०वळणें   १ कांहींएक कार्यासाठीं एकमत्य होणें ; एकजूट होणें ; संघशक्तीनें काम करणें . २ गर्दी करणें ; खेचाखेच करणें ; एकावर एक पडणें ( भयादि कारणानें - गुरें , माणसें ). फौजेचा त्या किल्ल्यावर मोठा वेट वळला . ३ हैराण करणें . गुरांचा मुसळवाद्यानें ( पटकीनें ) एक वेट वळला . वेंटली , वेंटळी , वेटणें , वेंटणें - नस्त्री . १ पीळ घालून वळलेली गवताची दोरी ; वेटाळी . ३ वेढण ; वेष्टन . वेटणें , वेंटणें - जोरानें वेढा देणें ; आवळणें ; वेंटाळणी - स्त्री . १ वेढा ; विळखा ; फेरा ; भोवती गुंडाळणें ; वेष्टणें . ( क्रि० घालणें ). २ कापलेल्या पिकाच्या पेंढयांची बांधणी ; कापून ठेवलेले पिकाचे कवळे एकत्र बांधणें . वेटाळणें , वेंटाळणें - उक्रि . १ एखाद्या भोवतीं हात , दोरी , दोरखंड इ० नीं ) वेढा देणें ; वेष्ठणें ; गराडा घालणें . २ ( दोरी इ० ) गुंडाळणें . - उषा १४६ . ३ जोरानें गुंडाळणें , आवळणें ; वेढा घालणें . तेव्हळीं वेटांळीला बहुतीं । - उषा १५९ . १८०२ . ४ गोळा करणें ; एके ठिकाणीं करणें . तेथ आपलेनि बळें । भोगिजे जें जें वेटाळें । हें वांचोनि कें वेगळें । पुण्य आहे । - ज्ञा १६ . २९९ . ५ लुबाडणें . ६ कवटाळणें ; ( ल . ) व्यापणें . हा ठायवरी लोभु । करी स्वैरत्वाचा राबु । वेंटाळितां अलाभु । तें तें उरे । - ज्ञा १४ . २३० . वेटाळा , वेटाळी , वेटाळें , वेटोळें - पुस्त्रीन . १ वळंखा ; वर्तुळ ; वेढा . २ साप किंवा दोरी यांची गुंडाळी ; वळकटी ; सुरळी . वेटाळी , वेंटाळी - स्त्री . वेटळी पहा . वेटी , वेंटी - स्त्री . १ गवताची बारीक दोरी ; बारीक वेंट . २ ( राजा . ) मुडा बांधण्याकरितां भातेणाची पीळ घालून केलेली दोरी . ३ वेष्टण . मस्तकीं मुगुट आणि किरिटी । सभोंवतीं झिळमिळयांची दाटी । त्यावरी मयूंरपिच्छांची वेटी । ऐसा जगजेठी देखिला । - व्यं ६९ .