गिरि

{ giri }

बर'/बड़ो (Bodo) WN

   See : न बिगोमा, बिगोमा

हिन्दी (hindi) WN

 noun  दशनामी संन्यासियों का एक भेद   Ex. गिरि ज्योतिर्मठ में रहते हैं ।

HOLO MEMBER COLLECTION:

दशनामी

ONTOLOGY:

समूह (Group) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

गिरि संन्यासी

Wordnet:

ben গিরি

guj ગિરિ

kas گِری

kok गिरी

mar गिरी

ori ଗିରି ସଂନ୍ୟାସୀ

pan ਗਿਰਿ

san गिरिः"

urd گیری , گیری سنیاسی , گِری سنیاسی

   See : पर्वत

A dictionary, Marathi and English

   giri m S A hill. 2 An order or an individual of it among Gosávís.

महाराष्ट्र शब्दकोश

  पु. १ पर्वत ; डोंगर . २ ( दसनाम ) गोसावी जातींतील एक शाखा ; गोसाव्यांत एक भेद . [ सं . गिरि ]
०कंदर   कंदरा - पुस्त्री . डोंगर - पर्वतांतील गुहा ; दरीखोरीं ; कपार . कपी सांडिती युध्द संग्राम भूमी । निघाले गिरीकंदरी वृक्ष गुल्मी । - मुरामायण , युध्द . १६० .
०गीता  स्त्री. ( ख्रि . ) येशूख्रिस्ताचा पर्वतावरील उपदेश ( इं . ) सर्मन ऑन दी माउंट . - मत्तया ५ . ७ . अध्याय . ख्रिस्ती धर्माचें सार गिरिगीतेंत आहे असें पुष्कळ विद्वानांचें म्हणणें आहे .

नेपाली (Nepali) WN

   See : पर्वत

A Sanskrit English Dictionary

गिरि    1. loc. of 1. गि॑र्.
गिरि  f.  2. f. id. g. कृष्य्-आदि.
गिरि  m.  3. m. (for गरि, Zd. gairi cf. गुरु॑, ग॑रीयस्; ifc. [Pāṇ. 6-2, 94]) a mountain, hill, rock, elevation, rising-ground (often connected with प॑र्वत, ‘a mountain having many parts’ [ cf. प॑र्वन्] [RV.]; [AV.]), [RV.] &c.
   the number ‘eight’ (there being 8 mountains which surround mount मेरु), [Śrut.]
   a cloud, [Naigh. i, 10]; [Nir.]; [Sāy.]
किरि   a particular disease of the eyes, [Pāṇ. 6-2, 2] Sch. (, [Kāś.]), [Uṇ.]
-गुड   = , [L.]

ROOTS:

गुड

   a peculiar defect in mercury, [L.]
गैरीयक   = , [L.]
गिरि   a honorific N. given to one of the ten orders of the Daś-nāmī Gosains (founded by ten pupils of शंकराचार्य; the word is added to the name of each member; cf. गैरिक)
    N. of a son of श्वफल्क, [VP.]
गिरि  f.  f. (= गिरिका) a mouse, [L.] Sch.
गिरि  mfn.  mfn. coming from the mountains, [RV. vi, 66, 11]
गिरि  f.  f. venerable, [L.] ( [R. iv, 37, 2] Sch.);
गिरि   [ cf. Slav. gora; Afghan. ghur.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

गिरि [giri] a.  a. [गॄ-इ किच्च [Uṇ.4.142] ] Venerable, respectable, worshipful.
   रिः A hill, mountain, an elevation; पश्याधः खनने मूढ गिरयो न पतन्ति किम् Subhāṣ.; ननु प्रवातेऽपि निष्कम्पा गिरयः [Ś.6.]
   a huge rock.
   *** A disease of the eyes.
   An honorific title given to Saṁnyāsins;e. g. आनन्दगिरिः
   (In math.) The number 'eight'.
   A ball with which children play (गेन्दुक).
   A cloud.
   A peculiar defect in quicksilver.
-रिः  f. f.
   Swallowing.
   A rat; mouse (written also गिरी in this sense).
   a high mountain.
   an epithet of the Himālaya.
-राजः   the Himālaya mountain.-व्रजम् N. of a city in Magadha.
-शालः   a kind of bird.-शृङ्गः an epithet of Gaṇeśa. (-गम्) the peak of a mountain.
-षद् (सद्)  m. m. an epithet of Śiva.
-सानु  n. n. table-land.
   सारः iron.
   tin.
   an epithet of the Malaya mountain.
-सुतः   the Maināka mountain.-सुता an epithet of Pārvatī.
-स्रवा   a mountaintorrent; गिरिस्रवाभिः सर्वाभिः पृष्ठतोऽनुगता शुभा [Mb.13.14.25.]
गिरि [giri] री [rī] यकः [yakḥ] गिरियाकः [giriyākḥ]   (री) यकः गिरियाकः A ball for playing with.
   Comp. इन्द्रः a high mountain.
   an epithet of Śiva.
   the Himālaya mountain.
   a term for the number 'eight'.
   ईशः an epithet of the Himālaya mountain.
   an epithet of Śiva; सुतां गिरीशप्रतिसक्तमानसाम् [Ku.5.3.]
-कच्छपः   a species of tortoise living in mountains.
-कण्टकः   Indra's thunderbolt.
-कदम्बः, -म्बकः   a species of the Kadamba tree.-कन्दरः a cave, cavern.
-कर्णिका   the earth.
-काणः   a blind or one-eyed man.
-काननम्   a mountain-grove.-कूटम् the summit of a mountain.
-गङ्गा  N. N. of a river.-गुडः a ball for playing with.
-गुहा   a mountain-cave.-चर a. roaming or wandering on a mountain; गिरिचर इव नागः प्राणसारं बिभर्ति [Ś.2.4.] (-रः) a thief.
-ज a.  a. mountain-born.
   (जम्) talc.
   red chalk.
   benzoin.
   bitumen.
   iron.
   (जा) N. of Pārvatī (the daughter of Himālaya).
   the hill plantain (पर्वतकदली)
   the Mallikā creeper.
   an epithet of the Ganges.
   तनयः, नन्दनः, सुतः an epithet of Kārtikeya.
   of Gaṇeśa. ˚धवः, ˚पतिः an epithet of Śiva; [Ks.56.43.] ˚मलम् talc.
-जालम्   a range of mountains.
-त्रः  N. N. of Śiva; अहं गिरित्रश्च [Bhāg.8.6.15.]
-दुर्गम्   a hill-fort, any stronghold among mountains; नृदुर्गं गिरिदुर्गं वा समाश्रित्य वसेत्पुरम् [Ms.7.7,71.]
-द्वारम्   a mountain-pass.
-धातुः   red chalk; बालार्कसमवर्णेन तेजसा गिरिधातुना [Rām.2.95.19.] (v. l.)-ध्वजम् Indra's thunderbolt.
-नगरम्  N. N. of a district in Dakṣiṇāpatha.
-णदी   or नदी a mountain-torrent, rill.
-णद्ध (नद्ध) a.  a. enclosed by a mountain.
   नन्दिनी N. of Pārvatī.
   of the Ganges.
   a river in general (flowing from a mountain;) कलिन्दगिरिनन्दिनी- तटसुरद्रुमालम्बिनी [Bv.4.3.]
-णितम्बः (नितम्बः)   the declivity of a mountain.
-पीलुः  N. N. of a fruit-tree.
-पृष्ठः   the top of a hill; [Ms.7.147.]
-प्रपातः   the declivity or slope of a mountain;
-प्रस्थः   the tableland of a mountain; [Rām.2.]
-प्रिया   a female of the Bos Grunniens.
-बान्धवः   an epithet of Śiva
-भिद्  m. m. an epithet of Indra. (-f.) a river (breaking through a mountain).
-भू a.  a. mountain-born. (ः f.)
   of Pārvatī.
-मल्लिका   the Kuṭaja tree.
-मानः   an elephant, especially a large and powerful one.
-मृद्  f. f.,
   मृद्भवम् red chalk.
   mountain soil.
-राज्  m. m.