अनिमित्त [animitta] a, Causeless, groundless; casual, incidental; आलक्ष्यदन्तमुकुलाननिमित्तहासैः &Sacute.7.17; ˚त्तं मित्रम् disinterested,
[Dk.25;] ˚उत्कण्ठा
[M.3.9.] -त्तम् Absence of an adequate cause or occasion, causelessness, groundlessness.
A bad omen, ill-omen; चारुदत्तस्यैव दर्शनमनिमित्तं प्रमार्जयिष्यति
[Mk.6;] ममानिमित्तानि हि खेदयन्ति 9.1; शमनार्थम् अनिमित्तस्य
[Ve.2.3.] Not a valid means of knowledge अनिमित्तं विद्यमानोपलम्भनात्
[MS.1.1.4.] -adv.,
-˚तः Groundlessly, causelessly, without any adequate cause; अनिमित्तमिन्दु- वदने किमत्रभवतः पराङ्मुखीभवसि
[M.1.18;] अनातुरः स्वानि रवानि न स्पृशेदनिमित्ततः
[Ms.4.144.] -Comp.
-निराक्रिया averting ill omens.
-लिङ्गनाशः a kind of ophthalmic disease ending in total darkness.