एडुक

महाराष्ट्र शब्दकोश

 पु. हाडें , दांत , केंस वगैरे कांहीं स्मारक पुरुन झाल्यावर त्यावर उभारलेला मनोरा किंवा इमारत ; स्तूप ; डागोबा . बुद्धाच्या अवशेषांचीं अशीं एडुकस्थानें असतात . एडूकचिन्हा पृथिवी न देवगृहभूषिता . - गीर ५५६ . ( महाभारत वनपर्व १९० - ६७ . ) [ सं .; लॅ . ईडिस = देवस्थान , इं . एडिफिस ]

Shabda-Sagara

एडुक  n.  ( -कं)
1. A building constructed of rubbish, bones, &c.
2. A wall enclosing bones, a tomb, &c.
3. A building of hard subs- tances resembling bones.
E. ईड to throw or send, deriv. irr.; also एडूक and एडोक.

ROOTS:

ईड एडूक एडोक