पराच् [parāc] पराञ्च् [parāñc] पराञ्च् a. (-ची f.)
Situated beyond or on the other side; ये चामुष्मात् पराञ्चो लोकाः Ch. Up; दिग्देश- कालवचनो हि पराक्शब्दो भवति ŚB. on
[MS.1.5.47.] Having the face turned away; आत्मीयास्ते ये पराञ्चः पुरस्तात् (पराङ्मुख);
[Śi.18.18.] Unfavourable, adverse; दैवे पराचि
[Bv.1.15;] or दैवे पराग्वदनशालिनि हन्त जाते 3.1.
Distant.
Directed outwards; पराङ् पश्यति नान्तरात्मन् Kaṭh.2.1.1;
[Bhāg.8.19.9.] Turned away, averted.
Departing or returning from.
Inverted, reversed.
Not repeated; अनभ्यासे पराक्शब्दस्य तादर्थ्यात्
[MS.1.5.45;] अनभ्यासे पराक्शब्दो वर्तते ŚB. On MS. 1.5.45. -n. The body; यदात्मानं पराग्गृह्य पशुवद्भूतवैशसम्
[Bhāg.4.11.1.] -ind.
Away, off.
Outwards.-Comp.
-दृश् a. a. having the eyes turned towards the outer world.
-पुष्पः The कदम्ब tree.
-पुष्पी The अपामार्ग. tree (Mar. आघाडा).
-मुख a.
(पराङ्मुख) having the face turned away or averted, turning the back upon; विग्रहाच्च शयने पराङ्मुखीर्नानुनेतुमबलाः स तत्वरे
[R.19.38;] [Amaru.9;] [Ms.2.195;1.119.] (a) averse from; मातुर्न केवलं स्वस्याः श्रियोऽप्यासीत् पराङ्मुखः
[R.12.13.] (b) not disposed towards, shunning, avoiding; प्रवृत्तिपराङ्मुखो भावः
[V.4.2;] [Ś.5.28.] adverse, unfavourable; तनुरपि न ते दोषोऽस्माकं विधिस्तु पराङ्मुखः
[Amaru.3.] not caring about, regardless of; मर्त्येष्वास्थापराङ्मुखः
[R.1.43.] (-खः) a magical formula pronounced over weapons.
-खम्, -मुखता, -मुखत्वम् Turning away, aversion.