सेतुः [sētuḥ] [सि-तुन्
[Uṇ.1.69] ]
A ridge of earth, mound, bank, causeway, dam; नलिनीं क्षतसेतुबन्धनो जलसंघात इवासि विद्रुतः
[Ku.4.6;] [R.16.2.] A bridge in general; वैदेहि पश्या मलयाद्विभक्तं मत्सेतुना फेनिलमम्बुराशिम्
[R.13.2;] सैन्यैर्बद्धद्विरदसेतुभिः 4.38;12.7;
[Ku.7.53.] A landmark; ज्येष्ठे मासि नयेत् सीमां सुप्रकाशेषु सेतुषु
[Ms.8.245.] A defile, pass, a narrow mountain-road.
A boundary, limit.
A barrier, limitation, obstruction of any kind; दुष्येयुः सर्ववर्णाश्च भिद्येरन् सर्वसेतवः Subhāṣ.
A fixed rule or law, an established institution; सूचकाः सेतुभेत्तारः ...... ते वै निरयगामिनः
[Mb.13.23.66.] The sacred syllable om; मन्त्राणां प्रणवः सेतुस्तत्सेतुः प्रणवः स्मृतः । स्रवत्यनोङ्कृतं पूर्वं परस्ताच्च विदीर्यते ॥
[Kālikā P.] A reservoir or a lake; सहोदकं आहार्योदकं वा सेतुं बन्धयेत्
[Kau.A.2.1.] A bond, fetter.
An explanatory commentary.
Comp. बन्धः the forming or construction of a bridge, cause-way &c.;
[Kau.A.2.1;] वयोगते किं वनिता- विलासो जले गते किं खलु सेतुबन्धः Subhāṣ.;
[Ku.4.6.] the ridge of rocks extending from the southern extremity of the Coromandel coast towards Ceylon (said to have been built for Rāma's passage to Laṅkā by Nala and the other monkeys);
[Bhāg.7.14.31.] any bridge or cause-way.
-भेदिन् a.
breaking down barriers.
removing obstructions. (-m.) N. of a tree (दन्ती).