-
घ्न mfn. mf(
आ, [MBh. xiii, 2397] ; [Hariv. 9426] ; ईf. of 2.हन्q.v. )n.ifc. striking with, [Mn. viii, 386]
-
ghna a S That kills or destroys. In comp. and thus frequently and elegantly. Ex. रोगघ्न, वातघ्न, पित्तघ्न, कफघ्न, दोषघ्न, अंधकारघ्न, पापघ्न, नियमघ्न, कृतघ्न.
-
घ्न [ghna] a. a. (-घ्नी f.) (Used only at the end of comp.) Killing, destroying, removing, curing; ब्राह्मणघ्नः, बालघ्नः, वातघ्नः, पित्तघ्नः; depriving one of, taking away; पुण्यघ्न, धर्मघ्न &c. [Ms.9.232;8.127;7.218;] [Y.1.138] &c.
-
वि. ( समासांत ) ठार मारणारा ; नाश करणारा ; उदा० कृतघ्न = केलेला उपकार विसरणारा ; रोगघ्न = रोग नाहीसा करणारें ; वातघ्न = वात नाहींसा करणारें ; कफघ्न ; दोषघ्न इ० . [ सं . हन = मारणें ]
Site Search
Input language: