अतिरिच् [atiric] (Gen. used in pass.)
To surpass, excel, be superior to (with abl.); अश्वमेधसहस्रेभ्यः सत्यमेवाति- रिच्यते
[H.4.131;] गृहं तु गृहिणीहीनं कान्तारादतिरिच्यते
[Pt.4.] 81; वाचः कर्मातिरिच्यते 'example is better than precept'; sometimes with acc.; न च नारायणोऽत्रभवन्तमतिरिच्यते
[K. 23;] or used by itself in the sense of 'to be supreme', 'prevail' 'triumph', 'predominate', 'be mightier'; अन्योन्यगुणवैशेष्यान्न किञ्चिदतिरिच्यते
[Ms.9.296] none is supreme or higher than another; 12.25; so दैवमत्रातिरिच्यते, स्वभावोऽतिरिच्यते
[H.1.16;] स्वल्पमप्यतिरिच्यते H.2 is of great importance.
To be left with a surplus, be redundant or superfluous.