वक्तृ [vaktṛ] a. a. or m. [उचितं बहु बक्ति, वच्-तृच्]
Speaking, talking, a speaker.
Eloquent, an orator; अप्रियस्य च पथ्यस्य वक्ता श्रोता च दुर्लभः Rām.; किं करिष्यन्ति वक्तारः श्रोता यत्र न विद्यते; दर्दुरा यत्र वक्तारस्तत्र मौनं हि शोभनम् Subhāṣ.
A teacher, an expounder.
A learned or wise man in general.
Honest, sincere. -Comp.
-प्रयोक्तृ theoretical and practical (politicians); दण्डनीतिं वक्तृ- प्रयोक्तृभ्यः
[Kau.A.1.1.]