अव्यभिचारिन् [avyabhicārin] a.
Not opposed or adverse, favourable; भवन्त्यव्यभिचारिण्यो भर्तुरिष्टे पतिव्रताः
[Ku.6.86.] Not subject to exceptions, true in all cases, without any instance to the contrary; यदुच्यते पार्वति पापवृत्तये न रूपमित्यव्यभिचारि तद्वचः
[Ku.5.56;] रन्ध्रोपनिपातिनोऽनर्था इति यदुच्यते तदव्यभिचारि वचः
[Ś.6;] इन्द्रियार्थसंनिकर्षज्ञानमव्यपदगेश्यम- व्यभिचारि
[Gaut. Sūt.] Virtuous, moral, Chaste.
Steady, permanent, faithful (as devotion); भक्तिरव्यभि- चारिणी
[Bg.13.1.]