असमञ्जस [asamañjasa] a.
Indistinct, unintelligible; स्खलद- समञ्जसमुग्धजल्पितं ते
[U.4.4;] [Māl.1.2] faltering, inarticulate and pretty prattle.
Unbecoming, improper; यद्यपि न कापि हानिर्दाक्षामन्यस्य रासभे चरति । असमञ्जसमिति मत्वा तथापि तरलायते चेतः ॥ Udb.
Absurd, nonsensical, foolish; कृतं किं वा सुपर्णस्य ते नैकेनासमञ्जसम्
[Bhāg.1.17.7.] -सम् Non-conformity, disparity, difference. ind.
Unbecomingly, improperly.
In a fluctuating or confused manner.