आस्य

{ āsya }

हिन्दी (hindi) WN

See : मुँह, चेहरा, मौखिक, मुँह

महाराष्ट्र शब्दकोश

 न. मुख ; तोंड . आस्य सरोरुह हास्यलवें अतिरम्य उपास्य मनोभ्रमरी । - ध्यानमाला . [ सं . ]

A Sanskrit English Dictionary

आस्य  mfn.  a n. ([ ifc. mf( आ)n.]) mouth, jaws, [RV.]; [AV.]; [VS.]; [MBh.] &c.
face, [Yājñ.]
आस्य  mfn.  mfn. belonging to the mouth or face, belonging to that part of the mouth or face, belonging to that part of the mouth which is the organ of uttering sounds or letters, [Pāṇ.]; [Siddh.]; [Kāś. &c.]
आस्य    b &c. See 4. आस्.

The Practical Sanskrit-English Dictionary

आस्य [āsya] a.  a. Belonging to the mouth or face.
-स्यम् [अस्यते ग्रासोऽत्र, अस्   -ण्यत्]
The mouth, jaws; आस्यकुहरे, विवृतास्यः.
Face; आस्यकमलम्.
A part of the mouth used in pronouncing letters; तुल्यास्यप्रयत्नं सवर्णम् [P.I.1.] 9; आस्ये भवमास्यं ताल्वादिस्थानम् Sk; षडास्यानि [Pt.5.55;] (the six parts being the throat, head or brain, palate, tooth, lip, and nose.
Mouth, opening; व्रणास्यं अङ्कास्यम् &c. -Comp.
-आसवः   spittle, saliva.
-पत्रम्   a lotus.
लाङ्गलः a dog.
a boar.
-लोमन्  n. n. beard.

Shabda-Sagara

आस्य  n.  ( -स्यं)
1. the face.
2. The mouth.
 mfn.  ( -स्यः-स्या-स्यं) Belonging or relating to the mouth or face.
E. अस् to throw or direct, and ण्यत् affix, or आङ् before स्यन्द to go, and ड affix; to which food goes or is directed.

ROOTS:

अस् ण्यत् आङ् स्यन्द ड

 f.  ( -स्या) Stay, abiding, resting.
E. आस् to sit, and ण्यत् affix.

ROOTS:

आस् ण्यत्

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

See : मौखिक