कापाल

{ kāpāla }

A Sanskrit English Dictionary

कापाल  mfn.  mf( ई)n. ( fr. कपाल), relating to the skull or cranium, [R. i, 29, 13]; [VarBṛS.] (= [Pañcat.])
made of skulls, [Prasannar. lxxviii, 15]
कापाल  m.  m. a follower of a particular शैव sect of ascetics (See कापालिक)
the plant Cucumis utilissimus, [L.]
कापाल  m.  m. pl. the school of कपालिन्
कापाल  n.  n. a kind of leprosy, [Car. vi, 7.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

कापाल [kāpāla] कापालिक [kāpālika]   कापालिक a. [कपाल-अण्-ठक्-वा]
Relating to skulls; कङ्कालं मुसलं घोरं कापालमथ किङ्किणीम् [Rām.1.27.12.]
like a beggar; of a beggar कापाली नृप पापिष्ठां वृत्ति- मासाद्य जीवितः [Mb.12.8.7.]
-लः, -लिकः   A follower of a certain Śaiva sect (the left-hand order) characterized by carrying skulls of men in the form of garlands and eating and drinking from them; भस्मा- स्थिशकलकीर्णा कापालमिव व्रतं धत्ते [Pt.1.212.]
-लम्   A kind of leprosy.
ली A wreath of skulls; कापालीमुद्वहन्ती स्रजमिव धवलां कौमुदीम् [Mu.3.2.]
A clever woman.
The Embelia Ribes (Mar. वावडिंग).

Shabda-Sagara

कापाल  mfn.  ( -लः-ली-लं) Cranial, relating to the skull.
 m.  ( -लः) A kind of cucumber, (Cucumis utilatissimus.)
 n.  ( -लं) A sort of leprosy.
E. कपाल, and अण् aff.

ROOTS:

कपाल अण्