-
पु. १ कडा ; बाजू ; मर्यादा ; टॉक ; किनारी ( ताट , पागोटें , मडकें इ . च्या भोंवतालचा भाग ); कोर ( भांडी वगैरेची ); कांगोरा . २ किनारा ( समुद्राचा ); जवळची भूमि ; थड - डी ( समुद्र , नदी यांची ). ३ पदर ; किनारी ( वस्त्राची वेलबुट्टीची किंवा साधी ). ( सं . कंठ = गळा , काष्ठा = सीमा )
-
To be spoiled, marred, dished, squashed, ruined--a business or matter. Used impers. as ह्याच्या कांठावर बसली--चोप, काडी, or some feminine noun being understood. कांठावर मारणें To spoil, marr, dish &c.
-
m Border, verge, edge. Shore.
-
कांठ कोणा मोजणें Survey closely, examine with rigorous minuteness.
Site Search
Input language: