पार्ष्णिः [pārṣṇiḥ] m. m. f. [पृष्-नि नि˚ वृद्धिः;
[Uṇ.4.52] ]
The heel;
[Bhāg.7.8.31;] उद्वेजयत्यङ्गुलिपार्ष्णिभागान्
[Ku.1.11;] पार्ष्णिप्रहार
[K.119;] प्रतनत्रिकपुच्छमूलपार्ष्णिम्
[Bu. Ch.5.73.] The rear of an army.
The back or rear in general; शुद्धपार्ष्णिरयान्वितः
[R.4.26] 'with his rear cleared of foes.'
A kick.
Desire of conquering.
Inquiry. (-f.)
A licentious woman.
An epithet of Kuntī.
The extremity of the fore-axle of a four-horse chariot. -Comp.
-ग्रहः a follower.
-ग्रहणम् attacking or threatening an enemy in the rear.
ग्राहः an enemy in the rear; ˚चिन्ता N. of a chapter in Kau.A. (7.13). बलिनोऽफजलस्यैते पार्ष्णिग्राहाः प्रमाथिनः
[Śiva.B.21.] 6;24.44; also 12.15.
a general commanding the rear of an army.
an ally who supports a prince;
[Bhāg.7.2.6;] पार्ष्णिग्राहं च संप्रेक्ष्य तथाक्रन्दं च मण्डले
[Ms.7.] 27.
-घातः a kick; क्षितिं विधुन्वन्निव पार्ष्णिघातैः
[Ki.17.5.] -त्रम् a rear-guard, a body of forces in the rear, reserve.-वाहः an outside horse.
-विग्रहः an attack by an enmy in the rear; मा विधान्मुधा कृतानुतापस्त्वयि पार्ष्णिविग्रहम्
[N.9.] 134.
-सारथिः a charioteer who drives one of the outside horses.