पुत्त्र(त्र) m. (
-त्त्रः)
पुत्त्र(त्र) 1. A son.
पुत्त्र(त्र) 2. A child, in the language of the Vedas. 3. The fifth mansion from the point of conjunction of the sun, and a zodiacal sign.
पुत्त्र(त्र) f. (
-त्त्री) A daughter. du. always, (
-त्त्री) Son and [Page457-a+ 60] daughter.
पुत्त्र(त्र) E. पुत्, and
त्रा to preserve, the hell, (from,) aff.
क; or
पूज् to purify, aff.
त्त्र; one
त may be rejected in writing this word, and its derivatives, leaving
पुत्र. The word is thus derived by Manu. viz:--
ROOTS:
पुत् त्रा क; पूज् त्त्र; त पुत्र
पुत्त्र(त्र) “पुन्नाम्नो नरकाद्यस्मात् पितरं त्रायते सुतः . तस्मात्पुत्र इति प्रोक्तः खयमेव स्वयंभूवा ..”