-
भ्राश् (
v.l. भ्रास्; cf. √ भ्लाश्) cl. 1. 4. Ā. भ्राशते, °श्यते, [Pāṇ. 3-1, 70] (°श्यति, [Naigh.] ; pf. बभ्राशे and भ्रेशे, [Pāṇ. 6-4, 125] ; fut. भ्राशिष्यते, °शिताaor. अभ्राशिष्ट), to shine, glitter, [Dhātup. xix, 76] : Caus. भ्राशयति (aor. अबभ्राशत्, or अबिभ्रशत्) Gr. : Desid. बिभ्राशिषते, ib. : Intens. बाभ्राश्यते, बाभ्राष्टि, ib.
-
भ्राश् (-टु, ऋ) टुभ्राशृ r. 1st cl. (
भ्राशते भ्राश्यते) To shine. Also म्लाश् .
-
See : प्रकाश्
Site Search
Input language: