बर्हिस् [barhis] m. m., n. [बर्ह् कर्मणि इसि]
Kuśa grass; प्राक् कूले बर्हिष्यासीनो गङ्गाकुल उदङ्मुखः
[Bhāg.12.6.1;] नियमविधिजलानां बर्हिषां चोपनेत्री
[Ku.1.6.] A bed or layer of Kuśa grass.
A sacrifice, oblation; ये बर्हिषो भागभाजं परादुः
[Bhāg.4.6.5.] -m.
Fire.
Light, splendour. -n.
Water.
Sacrifice.
Ether.
A kind of perfume.-Comp.
-उत्थः, -केशः, -ज्योतिस् m. m. an epithet of fire.
मुखः (बर्हिर्मुखः) an epithet of fire.
a god (whose mouth is fire).
-शुष्मन् m. m. an epithet of fire.-सद् (बर्हिषद्) a. seated on a layer of Kuśa grass. (-m.)
the manes (pl.);
[Ms.3.199.] a Pitṛi or deified progenitor.