|
न. शरीरांतील सप्त धातूंपैकीं एक . [ सं . मांस ; फ्रेंजि . मस ; पोर्तुजि . मास ] ( वाप्र . ) ०कसणें चांगलें खालीं वर करुन मांस भाजणें . सामशब्द - ०ओंटी स्त्री. बाहेर दिसण्यांत मोठी पण दूध थोडें अशी गाय , म्हैस यांची ओटी , कास . ०कंड कण गंड - न . ( निंदार्थी ) मांस ; विदारलेलें , छिन्नमिन्न होऊन इकडे तिकडे पडलेलें मांस ; घायांतून , जखमेंतून लोंबणारें मांस किंवा आंतड्याचा लोंबणारा भाग नासणारें , वाईट , मुरदाड मांस . [ मास + कण ] ०कण न. ( कों . ) शिजविण्याकरितां केलेले मांसाचे तुकडे . ०कार पु. ( गो . ) मांस विकणारा . ०कूट न. ( गो . ) मांसाचा तुकडा . ०कोथ पु. मांसार्बुद ; चरणारा व्रण . ०भरु वि. दळदार ; गरभरु ( फळ ); चांगली भरलेली ( करंजी , पुरणपोळी ). ०भक्षक वि. मांसाहारी . [ सं . ] ०मच्छर न. मांस वगैरे . मासल , मांसल वि . मासाळ ; मासानें पूर्ण असें . ( ल . ) मासभरु ; पुष्ट . मासवा - पु . ( व . ) मांसाचा किंवा झाडाच्या सालीचा अनुक्रमें माणसाच्या किंवा झाडाच्या जखमेवर वाढणारा भाग . मासव्रण - पु . मासांतील व्रण . [ सं . ] मांसाळ , मासाळ , ळा - वि . ( प्र . ) मांसल ; पुष्कळ मांस असलेला . एकें पीनावयव मांसाळें । - ज्ञा ११ . १३९ . मांसागळा - वि . धष्टपुष्ट ; मांसल . धष्ट पुष्ट मांसागळा । - आमुदि २ . ३१ . मासार्बुद - पु . कर्कट रोग . - राको २६८ . मांसाहारी - वि . मांसावर निर्वाह करणारा . मासुरडा , मासोरडा , डें - पुन . ( निंदार्थी ) मासकंड पहा . मासोंडणें - अक्रि . ( व . ) अंगावर मांस वाढणें ; लठ्ठ होणें . म्हैस मासोंडली . मासोळ - वि . ( गो . ) मांसयुक्त .
|