|
ष्ठिव् or ष्ठीव्cl. 1. 4. P. ( [Dhātup. xv, 52; xxvi, 4] ) ष्ठीवति or ष्ठीव्यति ( pf. तिष्ठेव, [Br.] ; तिष्ठेवGr. ; aor. अष्ठेवीत्, ib.; fut. ष्थेविता, ष्ठेविष्यति, ib.; inf. ष्ठेवितुम्, ib.; ind.p. ष्ठेवित्वा or ष्ठूत्वा, ib.; -ष्ठीव्य, [Mn.] ), to spit, spit out, expectorate, spit upon ( loc. ), [Suśr.] ; [VarBṛS.] ; [Kathās.] : Pass. ष्ठीव्यते ( aor. अष्ठेवि) Gr. : Caus. ष्ठेवयति ( aor. अटिष्ठिवत् or अतिष्ठिवत्), ib.; Desid. टिष्ठेविषति or तिष्ठेविषति; टुष्ठ्यूषति or तुष्ठ्यूषति, ib. : Intens. तेष्ठीव्यते or तेष्ठीव्यतेib.ष्ठिव् [ cf. Gk. , πτύω; Lat. spuo: Lith. spiáuju; Goth. speiwan; Germ. spîwan, speien; Angl.Sax. spīwan; Eng. spew.]
|