सुरङ्गः [suraṅgḥ] ङ्गा [ṅgā] ङ्गा 1 A hole cut in a wall for the purpose of breaking into a house.
A subterranean passage, a mine dug underneath a building; अनेक- सुरङ्गासंचारम्
[Kau.A.1.2;] ऐकागारिकेण तावतीं सुरङ्गां कार- यित्वा Dk.; सुरङ्गया वहिरपगतेषु युष्मासु
[Mu.2;] वक्रानुवक्रसोपान- सुरङ्गादीर्घनिगर्मम् (बिलं व्यधात्)
[Bm.1.747] (written also सुरुङ्गा). -Comp.
-धातुः red chalk; L. D. B.
-युज् m. m. a burglar, a house-breaker; L. D. B.