स्वर्गिन्

{ svargin }

A Sanskrit English Dictionary

स्वर्गिन्  mfn.  mfn. belonging to or being in heaven, [SaṃhUp.]
gone to heaven, deceased, dead, [Ragh.]
स्वर्गिन्  m.  m. an occupant of heaven, a god, one of the Blest, [MBh.]; [Hariv. &c.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

स्वर्गिन् [svargin] a.  a. [स्वर्गोऽस्त्यस्य भोग्यत्वेन इनि] Belonging to heaven, heavenly. -m.
A god, deity, an immortal; त्वमपि विततयज्ञः स्वर्गिणः प्रीणयालम् [Ś.7.34;] [Me.3;] [Ku.2.] 45.
A dead or deceased man.

Shabda-Sagara

स्वर्गिन्  m.  ( -र्गा)
1. A god, a celestial.
2. (In law,) Dead.
E. स्वर्ग, इनि aff.

ROOTS:

स्वर्ग इनि